พระราชบัญญัติอำนาจสูงสุดทางศาสนาของเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1534 (26 Hen. 8, c. 1) เป็นพระราชบัญญัติที่ออกโดยรัฐสภาแห่งอังกฤษภายใต้การปกครองของพระเจ้าเฮนรีที่ 8 ที่ประกาศให้พระองค์ทรง “เป็นประมุขสูงสุดผู้เดียวในโลกของคริสตจักรแห่งอังกฤษ” และทรงมีสิทธิทุกประการที่รวมทั้งด้านการปกครองและด้านทรัพย์สินและรายได้ที่เป็นของคริสต์ศาสนสถานในอังกฤษ[2]

พระเจ้าเฮนรีทรงได้รับการประกาศให้เป็น “ผู้ปกป้องศรัทธา” (Fidei Defensor) ในปี ค.ศ. 1521 โดยสมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 10 เมื่อทรงพระราชนิพนธ์จุลสารที่กล่าวหามาร์ติน ลูเทอร์ว่าเป็นผู้นอกรีต[3] ต่อมาในปี ค.ศ. 1544 รัฐสภาแห่งอังกฤษก็มอบตำแหน่งเดียวกันนั้นให้แก่พระองค์[4] พระราชบัญญัติอำนาจสูงสุดทางศาสนาของ ค.ศ.1534 เป็นพระราชบัญญัติที่เป็นการเริ่มการปฏิรูปศาสนาในอังกฤษ (English Reformation) อย่างเป็นทางการหลังจากที่คุกรุ่นมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1527 จุดประสงค์หลักของพระราชบัญญัติฉบับนี้ก็เพื่อที่จะให้พระเจ้าเฮนรีมีสิทธิขออนุญาตให้ประกาศว่าการเสกสมรสของพระองค์กับแคเธอรีนแห่งอารากอนพระมเหสีองค์แรกเป็นโมฆะ เพื่อที่พระองค์จะได้ไปเสกสมรสใหม่กับแอนน์ โบลีนผู้เป็นนางสนองพระโอษฐ์ของพระราชินีแคเธอรีน แต่สมเด็จพระสันตะปาปาคลีเมนต์ที่ 7 ก็ไม่ทรงยอมประทาน จากนั้นรัฐสภาก็ออกพระราชบัญญัติการเป็นกบฏต่อแผ่นดิน (Treasons Act 1534) ที่ประกาศว่าผู้ใดที่ไม่ยอมรับพระราชบัญญัติอำนาจสูงสุดทางศาสนาและไม่ยอมรับในพระเกียรติศักดิ์, พระราชตำแหน่ง, และพระนามาภิไธยของพระมหากษัตริย์ผู้นั้นถือว่าเป็น “กบฏ” [5]